ورود به دنیای رادیو؛ از آغاز تا موفقیت

مهبد قناعت پیشه، گوینده داستان رادیویی شدنش را این‌طور بیان می‌كند:داستان ورود من به رادیو به سال 1386 بازمی‌گردد، زمانی كه خانم طاهره سادات هاشمی تصمیم گرفت گروهی از بازیگران جوان و مستعد را به عرصه اجرا و نمایش‌های رادیویی وارد كند. ایشان از نویسنده برنامه خود درخواست كرد تا گزینه‌های مناسب را معرفی كند و از طریق همین معرفی، من شانس حضور در رادیو را به دست آوردم. پس از گذراندن آزمون ورودی، همكاری من رسماً آغاز شد و در برنامه‌های رادیو ایران‌ «جان شناس»، «تا انتها حضور» و «سیب نقره‌ای» به ایفای نقش پرداختم. در كنار هنرمندان برجسته‌ای چون ژاله صادقیان، رضا آفتابی، مجید آقا كریمی، امیر منوچهری و مریم جلیلی، تجربه‌ای ناب از هنر رادیویی را رقم زدم.
رادیو رسانه‌ای پر رمز و راز است، جایی كه تخیل در آن حرف اول را می‌زند و صدای گوینده می‌تواند مخاطب را به جهانی متفاوت بكشاند. شاید به همین دلیل بود كه حضور در این عرصه برایم فراتر از یك حرفه، بلكه یك عشق شد.
با این حال، سال 1389، با درگذشت طاهره سادات هاشمی، مسیر همكاری‌ام در رادیو دچار وقفه شد. این وقفه تا سال 1394 ادامه یافت، تا اینكه به دعوت مریم بابایی وارد شبكه رادیویی صبا شدم و مسیر تازه‌ای در حرفه‌ام آغاز شد.
پس از آن، همكاری‌های من در رادیو گسترش پیدا كرد و در شبكه‌های مختلفی از جمله رادیو جوان، رادیو سلامت و رادیو اقتصاد برنامه‌های متنوعی را اجرا كردم. با این حال، بخش عمده و شاخص فعالیت‌های من در رادیو صبا رقم خورده است؛ جایی كه برنامه‌ ای مانند "صبح صبا"، یكی از پرقدمت‌ترین برنامه‌های این شبكه، جایگاه ویژه‌ای در كارنامه من دارد.
علاوه بر حضور در برنامه‌های مختلف، تجربه‌های جشنواره‌ای نیز برایم افتخاراتی به همراه داشت. در جشنواره پژواك سال پیش موفق به دریافت جایزه شدم و همچنین در چندین جشنواره دیگر از جمله «زیر چتر لبخند»، جوایز ارزشمندی كسب كردم.
رادیو برای من تنها یك رسانه نیست، بلكه یك هنر و یك احساس است. ارتباط عمیق و صمیمانه‌ای كه با مخاطب برقرار می‌شود، تخیل گسترده‌ای كه در آن موج می‌زند و فضایی كه به خلاقیت بی‌پایان مجال می‌دهد، از این رسانه پدیده‌ای جاودانه ساخته است. برخلاف بسیاری از رسانه‌های دیگر، مخاطبان رادیو به طرز خاصی وفادار، دقیق و فرهنگی هستند. آنان در جست‌وجوی آموختن‌های عمیق، شنیدن‌های دقیق و ارتباطی واقعی هستند.
هرچند كه تكنولوژی تغییر می‌كند و شكل رسانه‌ها دگرگون می‌شود، اما ارتباط انسانی كه در رادیو شكل می‌گیرد، چیزی است كه هیچ‌گاه جایگزین نخواهد شد. صدا، احساسی كه از آن ساطع می‌شود، و گرمایی كه در آن وجود دارد، رادیو را برای همیشه متمایز و محبوب نگه خواهد داشت.