معصومه كیانی؛ روایتگر صدای ورزشكاران ایران در میدان‌های جهانی
معصومه كیانی، گزارشگر رادیو ورزش، بیش از دو دهه است كه در عرصه خبر و گزارشگری حضور دارد. او از خبرنگاری آغاز كرد و با المپیك 2012 لندن وارد دنیای گزارشگری شد؛ دنیایی پر از هیجان، تلاش، سختی و ماجراجویی كه با وجود دشواری‌ها، به اعتقاد او هنوز هم ارزش و لذت خاص خود را دارد.
1404/06/24
|
14:56
به گزارش روابط عمومی معاونت صدا، معصومه كیانی فعالیت رسانه‌ای خود را از سال 1383 آغاز كرد. او ابتدا به عنوان خبرنگار وارد این عرصه شد، اما نقطه عطف مسیر حرفه‌ای‌اش در سال 2012 رقم خورد؛ زمانی كه به‌طور جدی به گزارشگری رادیویی روی آورد. نخستین تجربه رسمی او، گزارش مسابقه تیم ملی والیبال نشسته بانوان ایران در برابر آمریكا در پارالمپیك بود؛ رویدادی كه نامش را به‌عنوان گزارشگر ورزشی در ذهن مخاطبان ثبت كرد.
وی در ادامه، گزارش رشته‌های دیگری مانند تیراندازی پارالمپیك را نیز برعهده گرفت و از سال 2016 مسیرش را با جدیت بیشتری ادامه داد. كیانی در طول این سال‌ها تجربه گزارش رشته‌های متنوعی از جمله فوتبال، هندبال و حتی هاكی روی یخ را به دست آورد؛ رشته‌ای كه آن را از دشوارترین حوزه‌های گزارشگری می‌داند.
این گزارشگر رادیو ورزش معتقد است خبرنگاری و گزارشگری ورزشی با تمام جذابیت‌هایش، سختی‌های بسیاری دارد. او می‌گوید: در این حرفه، نه زمان مشخصی در اختیار دارید و نه روز تعطیلی برایتان معنا دارد. چه در ماموریت‌های داخلی باشید و چه اعزام‌های خارجی، باید همیشه آماده باشید.
به گفته وی، برای گزارش موفق یك رشته ورزشی، تنها حضور در میدان كافی نیست، بلكه نیاز به تحقیق، مطالعه و داشتن اطلاعات تخصصی و به‌روز وجود دارد. ارتباط مستقیم با ورزشكاران، شناخت دقیق قوانین و ریزه‌كاری‌های رشته‌های مختلف، لازمه كار یك گزارشگر است. دایره وسیعی از اطلاعات و توانایی جست‌و‌جو و تحقیق، بخشی جدایی‌ناپذیر از موفقیت در این عرصه است.
كیانی در روایت تجربه‌هایش، به چالش‌های خطرناك هم اشاره می‌كند: گاهی در مسیر این شغل، حتی به مكان‌هایی خطرناك رفته‌ام تا گزارشی را كامل و به‌موقع تهیه كنم. اما همه اینها را با دل و جان پذیرفته‌ام، چون عشق به كارم باعث می‌شود سختی‌ها را فراموش كنم.
وی تأكید می‌كند كه با وجود همه دشواری‌ها، خبرنگاری و گزارشگری ورزشی دنیایی پر از شور و ماجراجویی است. «هیجان، دوندگی، سفر‌های پی‌درپی و رضایتی كه از رساندن صدای ورزشكاران به گوش مردم به دست می‌آورم، انگیزه‌ای است كه مرا در این مسیر نگه داشته است.»
معصومه كیانی امروز بعد از سال‌ها فعالیت، همچنان با همان انگیزه روز نخست پشت میكروفن می‌نشیند. برای او، هر رویداد ورزشی نه فقط یك گزارش، بلكه فرصتی تازه برای روایت زندگی، تلاش و امید ورزشكارانی است كه نام ایران را در میدان‌های جهانی فریاد می‌زنند.
انتهای پیام/