با وحید اسدی، مدیر رادیو جوان درباره رویكردهای جدید این رادیو در ۲۸سالگی تأسیس آن گفت‌وگو كردیم ربع قرن با رادیو جوان
دكتر وحید اسدی به‌ظاهر جوان نیست اما با دلی جوان و پرانرژی در «استودیوی جام‌پلاس» روزنامه جام‌جم حاضر شد و به ریزترین سوالات دبیر رسانه (میثم رشیدمهرآبادی) پاسخ گفت. حس و حال او در همراهی با جوانها و اشتیاقی كه در صدایش وقتی از جوانها صحبت می‌كرد ما را هم سر ذوق آورد. مطمئنیم شما هم از خواندن این گفت‌وگو لذت می‌برید و احساس جوانی می‌كنید.
۱۴۰۳/۱۲/۱۲
|
۱۱:۱۴
پادكست در رادیو جوان حضور و تاثیر جدی دارد. گفت‌وگوی‌مان را از همین ویژگی شروع كنیم...
من چون سال‌هاست پادكست می‌سازم و كار خودم است، برای همین از اول وارد این كار شدم.
به‌طور زیرپوستی و نرم پادكست دارد جای بسیاری از رسانه‌ها را می‌گیرد. اما كسی لو نمی‌دهد كه چه پادكستی گوش می‌كند، یعنی در عین تأثیر، چون آدم از پادكستی كه گوش می‌دهد خیلی زود شخصیتش لو می‌رود. به همین خاطر یك امر شخصی است.
پادكست رقیب رادیوست. الان بیش از ۱۵ هزار پادكستر فارسی فعال دارند كار می‌كنند. ۱۵ هزار تا خیلی است، اگر چه در اشل جهانی ما خیلی عقب هستیم.
در تولید محتوا؟
پادكست فقط تولید محتوا نیست، به طول مثال ما پادكست‌های معارفی خوبی داریم كه خوب تولید می‌شود، بارگذاری هم می‌شود اما شنونده اش آن طور كه باید باشد، نیست. پادكستی كه یك ریتم تولید و پخش منظم دارد و مخاطب دارد و با خودش همراه می‌كند، الان ما بیش از
۱۵ هزار پادكستر فعال هست كه مثلا در سطح جهانی بیش از میلیون است. با این حال ما باز هم خوبیم.
۱۰ سال است حدودا پادكست در ایران [آمده]. سال‌ها پیش به كلاس‌های پدر پادكست فارسی می‌رفتم. فرهنگ و رسانه درس می‌داد. سال ۱۳۹۵ می‌گفت ۳۵ پادكست فارسی داریم و حالا این عدد رسیده به ۱۵هزار پادكست. ضمن این‌كه رسانه جوانها به ویژه جوان‌هایی كه اهل دانشگاه هستند، دانش آموز هستند، روی گوشی‌شان هست، ما نمی‌توانیم تعهد ایجاد كنیم كه حالا رادیو گوش كن، تلویزیون را تماشا كن، اصلا رسانه آنها متفاوت است، ما نمی‌توانیم بگوییم تو بیا در میدان بازی من، من باید برای تو... من نمی‌توانم به جوان بگویم تو با زبان من حرف بزن، من باید با زبان جوان حرف بزنم تا بتوانیم با هم حرف بزنیم، اگر بخواهیم با هم حرف بزنیم. اگر نخواهیم حرف بزنیم كه هیچی، داستانش جداست.
پس این ظرفیت وجود دارد كه شما به عنوان یك مدیر با صدای بلند بگویید كه پادكست می‌سازید؟
حتما شده، حتما مدیران ارشد هم می‌دانند و اتفاقا رادیو جوان دو دوره رویداد ملی پادكست فارسی را برگزار كرد، به خاطر این كه متوجه اهمیت آن شده اند و ما از پادكسترهای فارسی درجه یك خواهش كردیم كه بیایید كنار همدیگر، با هم رفاقت كنیم، از هم یاد بگیریم، به هم كمك كنیم. ما رویداد هستیم، اصلا به رقابت خیلی فكر نمی‌كنیم، بیشتر به رفاقت فكر می‌كنیم و باشگاه‌هایی هم هست كه در كانون فرهنگی با همدیگر، از هم یاد بگیریم، در هم افزایی، به هم كمك كنیم و اتفاقا در رادیو جوان الان در بخش مهمی، یك ساعت مهمی در كنداكتور باشگاه پادكست‌های جوان است كه اصلا در آن ما فقط پادكست معرفی می‌كنیم، پادكستر می‌آید اینجا، ما از او داریم حمایت می‌كنیم. شعارمان در آن بخش این است كه رادیو جوان حامی پادكست فارسی.
چه انگیزه‌ای برای این همراهی دارند؟ انگیزه این‌كه بیایند و در رسانه‌ملی حاضر شوند، چون احتمالا عمدتا دنبال یك محتواهایی هستند كه نمی‌توانند در شبكه‌های رسمی آن را...
طبیعی است كه پادكست یك رسانه انفرادی است، یعنی یك نفر خودش زنجیره تولید محتوا را به صورت انفرادی انجام می‌دهد؛ یعنی پژوهش می‌كند، نویسندگی می‌كند، ضبط می‌كند، روایتگری می‌كند، میزبانی می‌كند، ادیت می‌كند، منتشر می‌كند، گرافیكش را آماده می‌كند، همه مجموعه را یك نفر یا دو نفر انجام می‌دهند.از طرف دیگر پادكست رسانه غیررسمی است نه رسمی، لذا آنها به رسانه رسمی نه خیلی نیاز دارند نه ما در روند تولید و انتشار پیام به هم متصل و مرتبط هستیم، منتها چند نكته مهم وجود دارد: یكی این‌كه پادكست امتداد به روزرسانی شده رادیو می‌تواند باشد، یعنی كسی كه پادكستر است باید اصول صدا را بداند، كمی از صدابرداری اطلاع داشته باشد، نویسندگی بداند، رسانه صدا پایه بداند، پژوهش را برای این بخش بشناسد، میزبانی هوستینگ را بشناسد در این زمینه و در تولید محتوا و انتشار و امتدادش كمك كند.ما چون در امتداد هستیم یك برادرخواندگی لااقل با هم داریم. در رادیو تعداد بسیار زیادی بچه‌های حرفه‌ای داریم كه گوینده یا تهیه كننده هستند یا صدابردارند كه می‌توانند پادكسترهای خیلی خوبی باشند، بنیه فنی یا علمی آن را هم دارند. این خیلی كمك می‌كند كه بچه‌های ما هم یاد بگیرند و به بازار محتوای پادكست بیایند.از طرف دیگر پادكسترها هم اگرچه رسانه انفرادی هستند اما می‌توانند با كمك یك دورهمی دوستانه ای، به همدیگر كمك كنند این بچه‌ها و در فرآیند هم افزا هم اطلاعات رد و بدل شود، هم دانش و هم كار تخصصی انجام بشود. الان در باشگاه پادكسترهای جوان رادیو جوان افزون بر ۱۶۲۰ نفر پادكستر عضو هستند، بعضی پادكسترها حرفه‌ای هستند، سال‌هاست دارند كار می‌كنند و بعضی‌ها هم تازه شروع كردند و دانشجو هستند.
یعنی حدود ۱۰ درصد از پادكسترها را شما جذب كردید.
حدودا، كمتر از ۱۰ درصد؛ بعضی از آنها ایران هم نیستند، چون روی رسانه اجتماعی عملا كار می‌كنیم، تك و توك هستند كه در ایران زندگی نمی‌كنند، یا بسیاری از آنها در تهران نیستند اما با هم در تماس هستند. من چون عضو آن باشگاه هستم، می‌بینم كه در گروه، مثلا می‌گوید من یك پادكستر با موضوع تاریخ هستم، نیازمند یك گوینده‌ای هستم كه بتواند اینها را برایم بخواند. بعد به همدیگر كمك می‌كنند. یا در ادیت، در نویسندگی، در گرافیك، كاور و پوستر پادكست مهم است در هویت پادكست، به همدیگر كمك می‌شود. یك اتفاق خوبی است. یعنی رادیو جوان فقط این میز را گذاشته وسط كه دور هم بنشینیم با هم رفاقت كنیم و بعد پادكست فارسی تولید كنیم.
حجم تولیدات هم مهم است. تنوع محتوا، تنوع دسته‌بندی محتوا مهم است. حالا دیگر دوره‌ای كه رسانه یكسویه باشد و بگوید من این را تولید می‌كنم و شما هم باید بشنوید، گذشته و كاملا چند‌سویه است و مخاطب خودش محتوا را انتخاب می‌كند. در این فرآیند محتوای صدا و پایه براساس تقاضای مخاطب، طبیعتا مخاطب می‌رود دنبال آن محتوایی كه دلش می‌خواهد، آن راوی و موسیقی‌ای كه دوست دارد و هر جایش را هم نخواهد، نگه می‌دارد. من پادكستر برای همین می‌فهمم و روی پلنم می‌بینم كه شنونده من چند نفر است، هركدام تا كجای پادكست من را شنیدند و بعد رها كردند. این خیلی مهم است. من دیگر به صورت كور و گم و در مه و ابر محتوا تولید نمی‌كنم، می‌دانم شنونده من بعد از شنیدن سه دقیقه یا پنج دقیقه اول پادكستم رها كرده رفته، پس می‌فهمم نتوانستم در سه دقیقه اول شنونده‌ام را جذب كنم، پس در قسمت بعدی سعی می‌كنم این نقص را برطرف كنم. این خیلی به من تولیدكننده محتوا، توانی می‌دهد كه در رادیو نداشتیم. چون من در رادیو باید بروم نظرخواهی كنم، سه ماه طول می‌كشد تا بیاید، خیلی هم دقیق نیست. اما این كاملا دقیق است، به من می‌گوید تا كجا شنیده، چه چیزی راجع به آن یادداشت و كامنت گذاشته، آیا پسندیده یا نپسندیده، یا به دوست یا كسی كه با او تقارب فكری دارد این پادكست را شیر و پیشنهاد كرده یا نكرده، آیا دانلود شده یا نه، آیا من را دنبال می‌كند یا فقط شنیده؟ تك‌تك اینها برای من تولیدكننده پادكست حیاتی است. فناوری این قابلیت را دارد در اختیار من قرار می‌دهد.
پس مسیر سختی داشتید تا این را در اتمسفر رسانه‌ملی جا بیندازید؟
در شروع آن بالاخره یك تدافعی اتفاق افتاد، بسیاری از پادكسترها می‌گفتند كه برای چی رادیو دارد وارد جایی می‌شود كه ما هستیم؟ ما كه داریم كارمان را می‌كنیم، رادیو می‌خواهد اینجا را هم در اختیار بگیرد ـ هنوز هم هست اما كمتر از گذشته شده ـ از روز اول گفتیم ما نه می‌خواهیم چیزی را در اختیار بگیریم، نه می‌خواهیم ممیزی بكنیم، نه می‌خواهیم به شما بگوییم چه‌كار بكنید یا نكنید، اگر می‌خواهید دور این میز جمع شویم و در مورد پادكست حرف بزنیم، با هم پادكست بسازیم و از هم یاد بگیریم و كمك كنیم. ما فقط میزبان هستیم و در دو سال رویداد ملی پادكست فارسی كه شعار ما «خانه پادكست فارسی» است، گفتیم این خانه، این سقف و ستون را با هم سرپا كنیم، هیچ دخالتی در هیچ كاری نكردیم. هیأت داوران همه بچه‌های بیرونی بودند، بچه‌های درجه یك پادكستر كه هیچ‌كدام با سازمان ارتباط رسمی ندارند، ممكن است تعدادی از آنها با ما همكار باشند، یك كار كاملا ملی و مردمی است.
شما ثابت كردید كه قرار نیست آقا بالاسری باشید و...
فكر كردیم چتر فراگیری باشد كه هر كسی كه در این كشور زندگی می‌كند یا نه، خارج از این كشور اما قوانین این كشور و نظام را قبول دارد، جایش همین جا هست، با هر سلیقه‌ای. دوره اول رویداد ملی پادكست فارسی كه برگزار شد، یكی از بخش‌ها، پادكستری بود كه در نروژ زندگی كرده و پادكست تاریخی منتشر می‌كند و شركت كرد در مراحل داوری آمد بالا و جایزه گرفت. سال دوم پادكسترهایی بودند كه داخل جغرافیای كشورمان هستند اما فارسی‌زبان نیستند، مثلا تبعه افغانستان یا عرب‌زبان یا كرد‌زبان هستند اما می‌خواستند پادكست‌شان را شركت بدهند، كد ملی نداشتند حتی.
تاكید بر فارسی‌زبان بودن پادكست‌ها هم دارید؟
كلیدواژه مشترك ما پادكست فارسی است طبیعتا، ولی به نظرم باید برای این فكر بكنیم، هنوز به نتیجه و تصمیم قطعی نرسیدیم اما باید فكر كنیم برای پادكسترهایی كه با زبان عربی، اردو و... هستند.
با توجه به این‌كه رادیوهای برون‌مرزی هم داریم، باید گسترش داد.
آن‌قدر كه من مطلع هستم نسبت پادكست فارسی به زبان‌های دیگر، وضعیت بهتری دارد. داریم فكر می‌كنیم برای رویداد سوم، ویدئوكست هم اضافه كنیم. اتفاقی كه افتاده پادكسترها برای این‌كه بتوانند محلی برای درآمد داشته باشند، سعی می‌كنند ویدئوكست تولید كنند و در یوتیوب و رسانه‌های این‌چنینی بارگذاری كنند تا درآمد داشته باشند و خیلی جدی شده، مثل این‌كه برنامه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی، دارد پادكست می‌شود. یعنی آن آدم‌ها فهمیدند كه پادكست چقدر شنیده می‌شود، نسخه پادكست آن را هم دارند تولید می‌كنند. اتفاق بزرگی است.
چه چیزی باعث می‌شود شنونده به‌جای رادیو، سراغ پادكست برود؟ آیا مشكل در محتواست یا فرم؟
در واقع، در هیچ‌كدام از این دو مشكل نداریم؛ بلكه دو نسل مختلف هستیم. من چگونه می‌توانم با دختر ۲۰ساله‌ام ارتباط برقرار كنم؟ وقتی می‌گویم بیایید با هم تلویزیون تماشا كنیم، او پاسخ می‌دهد كه در آن ساعت می‌خواهد به اینترنت برود. اگر پیشنهاد دهم كه با هم سریال تماشا كنیم، می‌گوید شما دنیای خودتان را دارید و من هم دنیای خودم را. او می‌گوید: من دنیای تو را درك می‌كنم، بنشین سریالت را تماشا كن و تو هم دنیای من را درك كن؛ چون من می‌خواهم با همسالانم در اینترنت گفت‌وگو داشته باشم.
پس این فقط تفاوت نسلی است؟
بله، این تفاوت نسلی است و تكنولوژی این مزیت را برای ما ایجاد و آن را پررنگ‌تر كرده است. هر نسل تعاریف خاص خود را دارد. البته رادیو در تمام دنیا مخاطبان خود را دارد و در همه كشورها شامل بخش‌های دولتی و خصوصی است. در كشور ما، رادیو بیشتر دولتی، اما همچنان زنده و فعال است. به نظر من، هیچ‌یك از این رسانه‌ها تهدیدی برای یكدیگر محسوب نمی‌شوند. نسل جدیدی در حال رشد است كه به دنبال یافتن جایگاه خود در این فضاست.
به‌هرحال، هنگامی كه تكنولوژی به مخاطب این امكان را می‌دهد كه از میان محتواهای گوناگون، صداها، اجراها و موسیقی‌های مختلف انتخاب كند و بر اساس سلیقه شخصی‌اش، گویش و موسیقی را در زمان دلخواه خود بشنود، طبیعتا به استفاده از آن تكنولوژی روی می‌آورد. برای مثال، رادیو ممكن است از ساعت ۴ تا ۵ یك برنامه خاص را پخش كند كه ممكن است برای برخی از مخاطبان جذاب باشد، اما آنها نتوانند در آن زمان آن را بشنوند. پادكست این امكان را فراهم می‌آورد كه هر فرد هر زمان كه بخواهد به محتوا گوش دهد.
با امكاناتی كه هوش مصنوعی ارائه می‌دهد، تصور می‌كنم در آینده شنوندگان پادكست قادر خواهند بود موسیقی مورد علاقه خود را در لحظه در برنامه بشنوند، صدای گوینده را تغییر دهند و شخصی‌سازی كنند و ... . هوش مصنوعی هر شش ماه برنامه‌های جدیدی برای دنیا معرفی می‌كند.
آقای دكتر! متولد چه سالی هستید؟
متولد سال ۱۳۴۷ هستم و ۵۶ سال دارم. من چون معلم هم هستم، با جوانها زیاد سر و كار دارم.
تعریف شما از جوان در چه بازه سنی است؟
تعریف ما در رادیوجوان ممكن است با تعریف رسمی مركز آمار متفاوت باشد، زیرا مخاطبان ما شامل میانسالان نیز می‌شوند. نمی‌توانیم بگوییم كه فقط جوانان به ما گوش دهند؛ بلكه بسیاری از افراد با سلیقه و علاقه‌مند به موسیقی و سبك گفت‌وگوی ما هم در این میان هستند. به‌طور طبیعی، رادیوجوان به شیوه‌ای متفاوت از سایر شبكه‌ها می‌تواند این موضوع را بیان كند.
آیا این موضوع را از طریق پیامك‌ها یا نظرسنجی‌ها متوجه می‌شوید؟
هر دو روش به ما نشان می‌دهد كه علاوه بر مخاطب جوان، میانسالان نیز جزو شنوندگان ما هستند. هر دو نظرسنجی به ما می‌گوید كه علاوه بر مخاطب جوان، مخاطب میانسال هم داریم. از طریق پیامك خیلی ذائقه مخاطب را می‌فهمیم. می‌بینیم كه در پیامك‌ها و كانال‌های‌مان، چون ما در همه برنامه‌های كاربردی و رسانه‌های اجتماعی رادیوجوان فعالیت می‌كنیم، هم چهره‌های اجرای‌مان فعال هستند و هم بسیاری از كاربران از گروه‌های مختلف هستند، ولی جوانها غالب هستند.
در برنامه شما به‌وضوح مشاهده می‌شود كه اهتمام زیادی به حفظ و ارتقای زبان فارسی دارید. در این برنامه‌ها چه رویكردی را انتخاب كرده‌اید؟
من به‌عنوان كسی كه تا حدودی در زمینه زبان فارسی تحصیل كرده‌ام، دغدغه‌های خاصی دارم. اما نكته‌ای كه وجود دارد این است كه وقتی به جوانان می‌گوییم به جای «فالوئر» از «دنبال‌كننده» استفاده كنند، این یك رویكرد خاص است كه اشكالی هم ندارد و درواقع نهی می‌كنید از اشتباهی كه درست هم هست. پیشنهاد می‌كنم به‌جای این‌كه بگوییم این كار را نكنند، فضایی نرم و دلنشین از زیبایی‌های زبان فارسی را به آنها معرفی كنیم تا خودشان به سمت این موضوع گرایش پیدا كنند. به عبارت دیگر، به‌جای تعیین خط قرمز، به سمت ایجاد خط سبز حركت كنیم. من به این رویكرد معتقد هستم.
یك خط سبز قابل انعطاف ... .
بله. ما كه سال‌های جوانی‌مان را سپری كردیم یادمان نرود كه جوان از نصیحت‌شنیدن خوشش نمی‌آید، ما باید با زبان خودشان حرف بزنیم، اما از میراث زبان فارسی، از شیرینی زبان فارسی و از ثروت زبان فارسی صحبت كنیم. در رادیوجوان برنامه‌های بسیار متنوع و جذابی داریم.من پیشنهاد می‌كنم برنامه «فارسی با طعم شكر» ما را گوش كنید، برنامه ۵ دقیقه‌ای است ولی در آن ریشه یك ضرب‌المثل را در ادبیات فارسی دنبال می‌كنیم كه كدام شعرا، شخصیت‌ها، نویسنده‌ها راجع به این صحبت كردند از گذشته تاكنون یا برنامه «ما با زبان فارسی ما می‌مانیم» را بشنوید، ۴۰ ثانیه است اما ما معتقدیم كه ما با زبان فارسی می‌مانیم، هویت ما، دوام و قوام ما، كشور ایران با زبان فارسی گره خورده، ما این را باور داریم و سعی می‌كنیم این باور را منتقل كنیم. خواهش می‌كنم برنامه «تاریخ نوشت» ما را بشنوید كه ما بیهقی‌خوانی داریم، جهانگشای جوینی می‌خوانیم، شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی می‌خوانیم با بهترین‌ها. زبان اساسا یك موجود زنده است كه در تمام دنیا زایش می‌كند، اصطلاحات جدید پیدا می‌كند.
با توجه به حساسیت‌های سازمان به پاسداشت زبان فارسی، از آن طرف زبان جوانی اقتضا می‌كند كه از این كلمات استفاده كنید و بگویید ما همكلام هستیم، بیایید محتوای ما را بشنوید.
خیلی مرز سختی است، كار را هم سخت می‌كند. دوستانی كه ما را می‌شنوند به ما توصیه می‌كنند بیشتر رعایت كنید، گاهی كه ما با آنها صحبت می‌كنیم، می‌گویم خواهش می‌كنم الزامات امروز نسل جوان را بیشتر با هم مرور كنیم. جوان امروز كمتر از گذشته گوشش به حرف ما بدهكار است. جوان امروزی خودش دارد ادبیات خلق می‌كند، واژه‌سازی می‌كند. اگر من در رادیو جوان بیایم با ادبیات فردوسی صحبت كنم كه خیلی فاخر است و قبولش داریم، چقدر جوان با ما ارتباط برقرار می‌كند؟ اصل من چیست؟ یكی این‌كه با مخاطب ارتباط برقرار كنم كه همراه من باشد یا با زبان فارسی، یا با هر دو؟ اگر یك كدامش باشد خیالم راحت‌تر است، مثلا
رادیو فرهنگ می‌گوید اصل برای من زبان فارسی است، تكلیفش معلوم است، من می‌توانم هر دوی اینها را داشته باشم اما باید نرمش و هنرمندی‌ام بیشتر باشد.
در مورد برنامه‌های ۵ دقیقه‌ای گفتید، كنجكاو شدم بپرسم واقعا كنداكتور این‌قدر پرضرب است كه برنامه ۵ دقیقه‌ای داشته باشند؟
بله، حتی برنامه‌های ۴۰- ۳۰ ثانیه‌ای هم داریم. چون تلقی من این است كه در عصر ارتباطات و هزاره كنونی، آدم‌ها صبرشان كمتر و عجله‌شان بیشتر شده، قبلا در یك رستوران دیزی می‌گرفتیم كه آیین خوردنش نیم ساعت یك ساعت طول می‌كشید، الان یك ساندویچ، مردم الان لقمه‌ای شدند، رسانه‌ها در دنیا می‌گویند این كپسول را بگذار دهنت برو، پس مدل عوض شده. ما اگر معتقدیم كه می‌خواهیم به‌روز رسانه‌داری كنیم باید ادبیات و زیست‌بوم رسانه‌های جدید را متوجه باشیم و رعایت و درك كنیم. بنابراین گفت‌وگوی آنچنانی طولانی اقلا در رادیو جوان دیگر جا ندارد.
برنامه‌سازهای رادیو جوان به این تفاوت‌ها تن داده‌اند؟
حتما؛ برنامه‌سازهای رادیو جوان بهترین برنامه‌سازهای رادیو هستند. لیگ رادیو جوان، لیگ دیگری است.
شنیدم نوجوان‌هایی را آوردید برای برنامه‌سازی.
بی‌نظیر هستند، مجری‌های ۱۳ - ۱۲ ساله كه دنیایی هستند. ماشاءالله به این نسل كه درجه یك و متفاوت هستند. خودشان خلاقند فقط كافی است ما به آنها اجازه بدهیم خلاقیت‌شان را به ظهور برسانند كه الحمدلله این اتفاق دارد می‌افتد. ما شاید اولین شبكه رادیویی بودیم كه با هوش مصنوعی شروع به كار كردیم و الان برنامه بسیار درجه یكی مبتنی بر هوش مصنوعی در حوزه موسیقی داریم.
مداخله هوش مصنوعی چند درصد است؟
متفاوت است. از همه چیزش تا كمی، ولی برنامه‌ای داریم كه همه چیز آن با هوش مصنوعی است.
قاعدتا هزینه‌های آن هم پایین است.
بله، اما ما به اصالت صدا اعتقاد داریم و باید حواس‌مان باشد كه این را از دست ندهیم. به هر حال موهبت جدیدی است كه وارد زندگی‌مان شده و به‌سرعت دارد در زندگی‌مان رسوخ می‌كند. بچه‌های ما در رادیو جوان با استفاده از هوش مصنوعی موسیقی درجه یك تولید می‌كنند. از این موقعیت داریم استفاده می‌كنیم.
باشگاه‌ها را هم بفرمایید.
رادیو جوان ۵ باشگاه دارد. تقریبا بیش از یك‌سال از تولد آنها گذشته. اولین باشگاه، باشگاه پادكسترهای جوان بود كه تأسیس شد، اینها همه در رسانه‌های اجتماعی فعال هستند، عضوگیری می‌كنند از جاهای مختلف كشور ــ حضوری یا روی شبكه‌های اجتماعی -
خودشان آموزش می‌دهند، همان میز دورهمی را دارند، یك تهیه‌كننده رادیو دارد كار هر كدام را انجام می‌دهد و یك گروهی با هم كار می‌كنند. باشگاه پادكسترهای جوان همان وای پی سی است كه راه افتاده، الان هزار و شصت و اندی عضو دارد كه دورهمی‌های فصلی دارند. یك كارگاه آموزشی هست مثل كارگاه استفاده از افكت در پادكست و... به‌صورت علمی با هم كار می‌كنند.
ارتباط‌شان با رادیو جوان باعث می‌شود اعتبار بگیرند؟
طبیعتا. ما از آنها حمایت می‌كنیم. ضمن این‌كه هر كدام از باشگاه‌های ما یك برنامه ویژه روی آنتن دارند. باشگاه پادكستر جوان هر شب اجرا می‌شود، هر شب یك پادكستر مهمان آن است، قصه‌اش را می‌گوید، معرفی می‌كند ضمن این‌كه در آن آموزش هم می‌دهیم برای پادكستر شدن، این برنامه ۲۵ دقیقه است. برای هر یك دقیقه برنامه‌ریزی داریم، آنتن رادیو جوان طلاست و نمی‌توانیم از آن صرف‌نظر كنیم. بعد باشگاه طنزپردازان جوان آمد، بیآرتی، اتفاقا براساس بیآرتی، یعنی اتوبوسی است كه سوار می‌شوند بچه‌ها و ایستگاه به ایستگاه در طول هفته تا می‌رسند به جمعه و برنامه مفصل ۶۰ دقیقه‌ای كه در آن كسانی كه احساس می‌كنند قریحه طنز دارند برنامه را به‌دست می‌گیرند.
باشگاه سوم، باشگاه رادیو نوجوان ماست. ما در این باشگاه بیش از ۱۰۰ نفر عضو داریم از تهران و شهرستان، می‌آیند آنجا و اجرا، نویسندگی، گزارشگری، صدا پیشگی و بازیگری می‌كنند، بچه‌هایی درجه یك كه اغلب دبیرستانی هستند.
یكی از كاركردهای رادیو جوان از گذشته‌های دور این بود كه دریچه صداوسیما باشد برای ورود آدم‌های بااستعداد و نخبه می‌آمدند، برنامه‌ساز می‌شدند، برنامه یاد می‌گرفتند و بعد می‌رفتند رادیو و تلویزیون. خیلی از اسم‌های آشنای امروز در تلویزیون از رادیو جوان آمدند داخل، مانند احسان علیخانی، علی ضیاء و...
اساسا كسانی كه از رادیو به تلویزیون برسند ماندگارترند.
چون به محتوا دسترسی بیشتری دارند و بعد وارد فرم تصویری می‌شوند و آن را هم مال خودشان می‌كنند.
باشگاه نوجوانان ما هر روز حدود ظهر یك برنامه دارد به نام جورواجور، بچه‌ها دور هم می‌نشینند و خودشان برنامه را می‌نویسند و اجرا می‌كنند. حدود ساعت ۱۲:۳۰ تا ۱۳.
باشگاه چهارم ما، باشگاه گزارشگران جوان است. با هسته اولیه
۱۱ گزارشگر حرفه‌ای شروع شد و بعد شروع كردند به عضوگیری از همه جای ایران، هر كسی كه علاقه‌مند بود به گزارشگری، آمدند به صورت شبكه‌های اجتماعی الفبای گزارشگری را یاد گرفتند از بچه‌های خودمان و از همان شهر و محله‌شان شروع كردند. ما روزی سه بخش باشگاه گزارشگران داریم، صبح، بعدازظهر و شب، گاهی اوقات به خاطر خبرهای زیاد، چهار تا هم می‌شود. ضمن این‌كه بخش‌های جدی‌تر هم دارد، مثلا بچه‌های گزارشگر حرفه‌ای ما هر روز در مجلس هستند، با دولت و سخنگوی وزارتخانه‌ها و حیات دولت هستند. همه‌شان لوگو دارند و كار حرفه‌ای می‌كنند.
و باشگاه پنجم...
یكی از مهم‌ترین یا شاید مهم‌ترین باشگاه رادیو جوان، باشگاه دانشمندان جوان است. هركدام از این باشگاه‌ها در یك گروه تعریف شده، مدیر گروه مسئول راهبردی آن است، كه كارشان دور هم آوردن نخبگان علمی كشور است. رتبه‌های اول كنكور و المپیادها، الان ۱۹۹ نفر عضو داریم. این بچه‌های نخبه جمع شدند، گواهینامه و كد عضویت گرفتند، عضو باشگاه دانشمندان جوان شدند، اینها آینده كشور هستند. باید جایگاه علم در كشور ما برجسته‌تر شود و از طریق دانش، كشور می‌تواند رشد كند. ما وظیفه‌مان است كه جایگاه علم را قوی كنیم. رادیو جوان در معاونت صدای جمهوری اسلامی قرارگاه دانشگاهی است و كار اصلی ما روایت پیشرفت علم و فناوری در كشور است. باشگاه دانشمندان جوان هر روز ساعت ۱۴ تا ۱۴:۳۰ با یكی از این بچه‌ها گفت‌وگو می‌كند. برای الگوسازی جوانها و نوجوان‌های دیگر، هم یافته‌های علمی كشور را می‌گویند هم از خودشان كه چه مسیری را طی كردند تا شدند یك نخبه و نابغه علمی می‌گویند. ضمن این‌كه من مخاطب به كشورم افتخار می‌كنم. این باشگاه هم هرفصل یك دورهمی دارد كه در دانشگاه‌های مختلف برگزار می‌شود. این كار بسیار مهمی است كه ما وظیفه داریم نسل جوان‌مان را به آینده روشن كشور امیدوار كنیم كه از این طریق انجام می‌شود.
باشگاه دانشمندان یك بخش این كار است اما برنامه رادیوم هر روز ۹ صبح پخش می‌شود كه بسیار شنیدنی است. برنامه آباد ایران را داریم كه كارش معرفی تشكل‌های دانش‌بنیان سراسر كشور است. موتور جست‌وجو داریم كه این را براساس رواج علم و سواد رسانه‌ای طراحی كرده‌ایم.
برنامه گَس، گل برنامه ماست كه براساس هوش مصنوعی است، چرا گس؟ گس مزه پنجم است، نه شور است نه شیرین نه تلخ و ترش، گس است نمی‌دانیم چیست، هوش مصنوعی نمی‌دانیم چیست، جدید است. یك برنامه ظهرگاهی است كه مخاطب جوان را با قابلیت‌های هوش مصنوعی آشنا می‌كنیم.
بیشتر این برنامه‌ها پادكست هم می‌شود، باشگاه دانشمندان و پادكسترها، پادكست دارند. رادیوی ما پادكست درجه یك دارد كه الان بیش از ۱۶۰ هزار تا دنبال‌كننده دارد. اینها در رسانه‌های اجتماعی هم عضوگیری كردند و كار می‌كنند با مخاطب. هرجا مخاطب هست ما كار می‌كنیم. در كست باكس، ساند كلاد و هرجای دیگر كه بتوانیم، پادكست می‌گذاریم. اتفاقا ما به بچه‌ها می‌گوییم دو تا نسخه تولید كنید یك نسخه برای آنتن، یك نسخه برای پادكست. پادكست‌های موسیقی ما هم پادكست‌های خوبی است.
پادكست‌هایی هم تولید می‌كنیم كه نمی‌توانیم از آنتن پخش كنیم، به خاطر مباحثی كه مطرح می‌شود، بار حقوقی و بار شاید كمی اخلاقی ممكن است داشته باشد. مثلا در حوزه اعتیاد كار می‌كنیم و چند برنامه درجه یك تولید می‌كنیم كه بعضی‌های آن از آنتن پخش نمی‌شود، مانند پادكست هتل كارتن كه راجع به معتادان كارتن‌خواب است. یا پادكست مثلث كه راجع به مسائل سلامت روان و مسائل زناشویی زوج‌ها است، این را پادكستش را داریم می‌سازیم اما از آنتن پخش نمی‌كنیم.
این‌قدر برنامه خوب معرفی كردید كه دلم نمی‌آید بپرسم كدام برنامه را شخصا دنبال می‌كنید...
همه برنامه‌ها خوب هستند، برنامه صبح ما درجه یك است، جوان ایرانی سلام، ۶ تا ۸ صبح، برنامه بسیار خوبی است كه بیشترین پیامك را در آن برنامه داریم. بین ۱۷ تا ۲۰ هزار پیامك فقط در آن دو ساعت، یك ركورد است برای برنامه تلویزیونی.
اگر نكته پایانی دارید بفرمایید.
راجع به این‌كه بچه‌های رادیو جوان فقط در استودیو نیستند، در دل مردم و كنار مردم هم هستند با یك برنامه بسیار خوب هر چهارشنبه در حرم امام رضا (ع) با برنامه «با تو حالم خوب است»، بچه‌های ما مدت‌هاست كه هر چهارشنبه، برنامه‌شان را از حرم
امام رضا (ع) می‌روند و با مردم صحبت می‌كنند. با تو حالم خوب است، از آن قله‌های حال خوب رادیو جوان است كه حیفم آمد نگویم. بچه‌های رادیو جوان مستندسازهای بسیار خوبی هستند.