مدیر رادیو تهران با اشاره به رویكرد برنامه «دور یك میز» تاكید كرد: این برنامه تلاش دارد گفتگو را از نگاههای صنفی و جناحی دور نگه دارد تا مسئولان و كارشناسان با صداقت و استناد سخن بگویند. ضمن اینكه با نگاهی مطالبهگر، فاصله میان مردم و مسئولان را كاهش داده و صدای پرسشها و دغدغههای شهروندان را به گوش تصمیمگیران میرساند.
به گزارش روابط عمومی معاونت صدا، رضا كوچكزادهتهمتن، مدیر رادیو تهران درباره تولید برنامه «دور یك میز» كه چگونه تلاش كرده گفتوگو را به سطح مناظره و تحلیل برساند، گفت: ما در رادیو تهران معتقدیم ماموریت رسانه صرفا انتقال خبر یك سویه نیست، بلكه باید به مخاطب امكان فهم، تحلیل و مشاركت بدهد. گفتوگو زمانی معنا دارد كه از سطح تبادل نظر روزمره فراتر رود و به بستری برای شكلگیری اندیشه جمعی تبدیل شود.
وی ادامه داد: «دور یك میز» بر همین اساس طراحی شد تا گفتوگو را نه به عنوان قالبی برنامهسازی، بلكه به عنوان یك فرهنگ رسانهای بازسازی كند. هدف ما تقویت سرمایه اجتماعی است، چون جامعهای كه گفتوگو در آن جریان دارد، جامعهای عقلانیتر و امیدبخشتر خواهد بود.
وی درباره اینكه این برنامه چگونه تلاش میكند مرز گفتوگوی واقعی را حفظ كند؟ بیان كرد:مرز گفتوگوی واقعی، در احترام متقابل و توان شنیدن دیگری تعریف میشود. از آغاز طراحی «دور یك میز»، باور داشتیم كه گفتوگو زمانی اصیل است كه با پذیرش تفاوتها آغاز شود، نه با حذف آنها. از همین رهگذر، این برنامه به صحنهای از رنگینكمان سلایق و دیدگاهها بدل شده است؛ جایی كه كارشناسان با گرایشهای فكری متفاوت، نگاه حلالمسائلی خود را دربارهی مسائل پایتخت و كشور مطرح میكنند.
مدیر رادیو تهران بیان كرد: انتخاب آگاهانه كارشناسان از طیفهای گوناگون فكری، حضور همزمان صاحبنظران دانشگاهی و مسئولان اجرایی، و مدیریت دقیق جریان گفتوگو از سوی تیم برنامهسازی، موجب شده است تا تعادل میان تضارب آرا و انسجام تحلیلی برقرار بماند. به این ترتیب، گفتوگو در «دور یك میز» نه به عرصه جدال و منازعه و نه به تریبون تبلیغ یكسویه تبدیل میشود، بلكه در مسیر تعمیق فهم متقابل و تصمیمسازی جمعی حركت میكند. در این چارچوب، كنترل هیجانات رسانهای، اتكا به دادههای مستند و رعایت اخلاق گفتوگو از اصول بنیادین برنامه است.
وی ادامه داد: ما در رادیو تهران میكوشیم تا در پهنه پایتخت و استان تهران همه مسئولان، نخبگان و جریانهای مؤثر اجتماعی را پای «میز رسانه» بنشانیم؛ زیرا باور داریم حضور دیدگاههای متفاوت پیرامون یك موضوع كاربردی، خود مهمترین عامل در تقویت فرهنگ گفتوگو، تبدیل اختلاف به تفاهم و عبور عقلانی از چالشها است.
كوچكزاده اشاره كرد: در رسانه شنیداری صداقت تنها در صدا و لحن نیست، بلكه در رویكرد صادقانه به مسئله معنا مییابد. شنونده زمانی همراه برنامه میشود كه احساس كند هدف گفتوگو، نه نمایش، بلكه حل واقعی مشكلات و طرح نقدهای منصفانه و بیطرفانه است. در «دور یك میز» تلاش كردهایم فضای گفتوگو را از نگاههای صنفی و جناحی دور نگه داریم تا مسئول و كارشناس هر دو با صداقت و مستند سخن بگویند. این صداقت، اعتماد و مشاركت ذهنی مخاطب را به همراه میآورد و او را از شنوندهای صرف به بازیگر فعال در فرآیند نقد و تبیین بدل میكند. بدینترتیب، برنامه به صحنهای واقعی برای گفتوگوی ملی و تصمیمسازی جمعی تبدیل میشود.
كوچكزاده درباره اینكه «دور یك میز» شاهد برخورد اندیشهها و نگاههای متنوع هستیم. از منظر سیاستگذاری رسانهای، چگونه میتوان این تنوع را مدیریت كرد تا هم از افتادن در دام نسبیگرایی جلوگیری شود و هم از تكصدایی بوروكراتیك فاصله بگیرد؟ توضیح داد:این نقطه تعادل، مهمترین چالش رسانههای تحلیلی است. ما در برنامه دور یك میز و به طور كلی در رادیو تهران تلاش كردهایم قاعده گفتوگو را بر پایهی «اصول مشترك ملی» بنا كنیم. یعنی در عین پذیرش تنوع فكر، بر معیارهای عقلانیت و انصاف تأكید كنیم. وقتی چارچوبهای گفتوگو شفاف باشد، تنوع به معنای تضاد نیست، بلكه به غنای بحث میافزاید. ما نهتنها از تكصدایی فاصله گرفتهایم، بلكه سعی كردهایم چندصدایی را در قالب اخلاق گفتوگو مدیریت كنیم تا نتیجه، تبیین و اقناع باشد، نه تعارض و هرج و مرج رسانهای.
وی بیان كرد: برنامه «دور یك میز» با تكیه بر تیمی منسجم و حرفهای توانسته مدیران و مسئولان پایتخت را پای میز گفتوگو بنشاند تا هر یك درباره حوزه كاری خود، شفاف و پاسخگو با مردم سخن بگویند. این برنامه با نگاهی مطالبهگر، فاصله میان مردم و مسئولان را كاهش داده و صدای پرسشها و دغدغههای شهروندان را به گوش تصمیمگیران رسانده است. «دور یك میز» نمونهای موفق از گفتوگوی واقعی در رسانه است كه اعتماد و همراهی را بازمیسازد و از قالب سنتی رادیو عبور میكند.