از دل مردم، برای مردم؛ روایت 21 سال گزارشگری در رادیو فرهنگ
حمیرا فراتی، گزارشگر رادیو فرهنگ، بیش از دو دهه است كه با صدای گرم و حضور صمیمانه‌اش پلی میان مردم و رسانه ساخته است. او باور دارد گزارشگر باید از جنس مردم باشد؛ درد و شادی‌شان را لمس كند و در هر شرایطی، صدای واقعی آنان باقی بماند.
1404/07/09
|
14:43
به گزارش روابط عمومی معاونت صدا، حمیرا فراتی، گزارشگر باسابقه رادیو فرهنگ، 21 سال است كه در این عرصه فعالیت می‌كند. او می‌گوید: «همیشه باورم این بوده كه گزارشگر باید از جنس مردم باشد، از رگ جان و خون مردم. باید سختی‌ها و شادی‌هایشان را بفهمد، لمس كند و صدای واقعی‌شان باشد. من این راه را با علاقه و عشق به وطن انتخاب كردم؛ عشقی كه با ایمان به خداوند بزرگ، اعتمادبه‌نفس، مهارت و حمایت همكاران و مدیران دلسوز همراه شد.»
فراتی گزارشگری را شغلی آسان نمی‌داند، بلكه رسالتی بزرگ معرفی می‌كند: «گزارشگر باید همیشه آماده باشد، در هر شرایطی. این كار یعنی خودتان را وقف كنید؛ چه در آرامش، چه در بحران. یادم هست زمانی كه كشور درگیر دفاع مقدس 2 بود، من و همكارانم مصمم‌تر از همیشه وظیفه‌مان را انجام دادیم. باور داشتیم كه حتی در دشوارترین روزها، باید صلح و آرامش در صدایمان جاری باشد تا مردم امیدشان را از دست ندهند.»
او علاوه بر گزارشگری، تجربه‌های ارزشمندی در گویندگی هم دارد: «همیشه سعی كرده‌ام با هم‌زبانانم به زبان مادری‌شان سخن بگویم. این ارتباط، برای من حس آرامش عمیقی به همراه دارد؛ انگار باری از دوشم برداشته می‌شود. وقتی مردم می‌شنوند كه به زبان خودشان با آن‌ها حرف می‌زنم، احساس نزدیكی بیشتری دارند. این همان لحظه‌ای است كه فاصله میان گزارشگر و شنونده از بین می‌رود.»
فراتی تأكید می‌كند كه گزارشگر تنها خبرگو نیست: «گزارشگر با مردم زندگی می‌كند، در خواب و بیداری، در شادی و غم. او خودش را جدا از مردم نمی‌بیند، بلكه جزئی از آن‌هاست. این صمیمیت باعث می‌شود روایت‌ها واقعی‌تر و تأثیرگذارتر باشد. من همیشه تلاش كرده‌ام در هر كلمه‌ای كه می‌گویم، این نزدیكی و همدلی را منتقل كنم.»
در كنار همه سختی‌ها و لحظات جدی، خاطرات شیرین و بانمكی هم در ذهن این گزارشگر مانده است. او با لبخند یكی از آن‌ها را تعریف می‌كند: «روزی برای تهیه گزارش به یك رودخانه پرورش ماهی در قفس رفته بودیم. باید مسیری باریك را روی طناب طی می‌كردیم. ناگهان تعادلم به‌هم خورد و نزدیك بود به داخل آب بیفتم. اما نه نگران خودم بودم، نه حتی افتادن در آب؛ فقط به این فكر می‌كردم كه وای اگر این ویس‌ریكوردر — اموال بیت‌المال — بیفتد داخل رودخانه! خوشبختانه همه‌چیز به خیر گذشت و ضبط هم سالم ماند.»
او معتقد است این خاطره كوچك یادآور نكته‌ای مهم است: «گزارشگر باید امانت‌دار خوبی باشد. ما نه تنها صدای مردم را به امانت حمل می‌كنیم، بلكه ابزار كارمان هم امانتی است كه باید با دقت و وسواس از آن محافظت كنیم.»
برای حمیرا فراتی، گزارشگری تنها یك حرفه نیست؛ بلكه مسیری است برای خدمت به مردم، تقویت امید و رساندن حقیقت. او می‌گوید: «هر بار كه پشت میكروفون می‌نشینم، به این فكر می‌كنم كه صدای من، صدای مردم است. این مسئولیت بزرگی است كه با عشق به وطن و ایمان به خدا، همچنان ادامه می‌دهم.»