مستندساز رادیویی عنوان كرد: مستند «سخن پارسی»؛ روایتگر بزرگان و فرهیختگان زبان فارسی

زهرا بلدی‌فروشانی تاكیدكرد: جشنواره پژواك، جایگاه مستند را در رادیو برجسته كرده و من با مستند «سخن پارسی» در این جشنواره حضور دارم.

به گزارش ستاد خبری چهارمین جشنواره رادیویی پژواك، زهرا بلدی‌فروشانی كه با مستند«سخن پارسی» از ایرانصدا در جشنواره‌ پژواك شركت كرده گفت: از سال‌های نوجوانی تا اكنون، پاسداری از فرهنگ و تمدن كهن ایران‌زمین همواره مرا به خود ‌می‌خواند و در این ‏میان، زبان پارسی ــ كه آیینه تمام‌نمای هویت ملی ما ایرانیان است ــ در اندیشه‌ام جایگاه والا و ارجمندی ‏داشته و دارد.‏
وی ادامه داد: دِریغا دِریغ كه در روزگار كنونی، به‌ویژه در میان جوانان، كاربری واژگان بیگانه و واژه‌های شكسته پارسی در ‏سخنان روزمره و فضای مجازی رواج بیافت. پدیده شومی كه نه‌تنها ساختار این زبان، بلكه بنیادهای هویتی‌مان را ‏ویران كند.‏
این مستند ساز ادامه داد: از این روی، اثر صوتی «سُخن پارسی» را ساختم تا گامی برای انجام چنین ‏اندیشه‌ای باشد. اگر چه رمزی از راز این زبان در صد زبان نگنجد.‏
‏ بلدی‌فروشانی در مورد مستند خود تصریح كرد: در این اثر صوتی، با بزرگان و فرهیختگانی چون ژاله آموزگار، دكتر میرجلال‌الدین كزازی و دكتر حسن ‏انوری رایزنی كردم و از كمك‌شان بهره‌مند شدم تا زبان پارسی را از دیدگاه‌های گوناگون زبان‌شناسی و تاریخی و ‏ادبی بررسی بكنم و جلوه‌هایی از شیوایی آن را در آثار شاعران كهن این مرز و بوم بازشناسانم. همان‌ها كه ‏چشم‌های‌شان سپید شد تا شكوفه سپید زبان پارسی پیوسته بشكُفَد و باشد تا در مینو، روان‌شان شاد باد.
وی ادامه داد: در ساختار صوتی این اثر از تصنیف‌های ماندگار با صدای هنرمندانی چون شهرام ناظری، همایون شجریان و ‏دیگر بزرگان آواز ایران بهره بردم تا پیوند دلنشینی میان سخن و خُنیا پدید آورم كه آن سخن را كه به آواز ‏برخاست، بر دل خوش بنشیند.‏امید دارم این اثر فرهنگی، راهی به دل و جان جوانان بگشاید؛ نسلی كه با آشنایی ژرف این زبان كهن ‏بالنده و پوینده، به خود بیایند و بكوشند تا این یادگار ارزنده را بِه از این نگاه بدارند كه ما داشتیم و آن را به ‏نسل دیگر بدهند و یاد و نام‌شان زِیَنده و پاینده بماند كه بگفتند: «كَسی كَز خِرَد بَر خورد، كَی مُرَد؟».‏
بلدی‌فروشانی درباره جشنواره (پژواك) ادامه داد:پیش از آغاز دوره ریاست دكتر جبلی، ساختار «مستند» در برنامه‌سازی رادیو كمتر مورد توجه قرار می‌گرفت و در آثار همكاران نیز كاستی‌هایی مشهود بود. به باور من، برگزاری جشنواره «پژواك» و پدید‌آوردن فضای رقابتی سالم با تكیه بر تولیدات مستند، نه‌تنها به بهبود كیفی آثار انجامید، بلكه جایگاه مستند را به‌عنوان یكی از قالب‌های دشوار، اما اثرگذار و ارزشمند در رادیو برجسته ساخت. این رویداد فرهنگی زمینه‌ای فراهم آورد تا برنامه‌سازان، با بهره‌گیری از دانش، تجربه و آفرینش هنری، در این گونه‌ كمتر پرداخته‌شده، دست به تولید آثاری بدیع و ماندگار بزنند. امید آن دارم كه در روند داوری، دادگری و شایسته‌گزینی در پیش گرفته شود تا از كوشش‌های همكارانی كه دل در گرو فرهنگ دارند، به‌درستی قدردانی شود. بی‌گمان، چنین سپاسگزاری‌هایی می‌تواند پشتوانه دلگرمی و انگیزه‌ای برای ادامه راه آفرینش فرهنگی باشد.