غلامعلی امیر نوری، نامی كه با تار و پود امواج رادیو درآمیخته، گویی از جنس همان صداهای ماندگاری است كه در حافظه جمعی ایرانیان نقش بسته است. صدایش در رادیو، نه صرفا یك ابزار كه گوهری است تراشخورده در كوران سالها تجربه. گویی هر كلمهاش، با وزنی سنجیده و لحنی دلنشین، بر جان شنوندگان مینشیند.
نوری، نهفقط یك گوینده كه راوی قصههای ناگفته و حامل پیامهای امید است. صدایش پلی است میان دیروز و امروز، میان خاطرات دور و نزدیك و میان دلهای مشتاق به شنیدن. او با لحنی گرم وصمیمی، مخاطب را به سفری در اعماق واژهها میبرد و باكلامش، تصویری زنده ازرویدادها وشخصیتها خلق میكند.این گوینده پیشكسوت رادیو ازسالهای دور و نزدیك، با كلام نافذ و لحن گرم خود، لحظههایی ناب وفراموشنشدنی را برای مخاطبان خلق كرده است.گویی هركلمهای كه از حنجره او خارج میشود، آمیزهای از تجربه، عشق و تعهد است وهرجملهای كه میگوید، تصویری زنده و پویا در ذهن شنوندگان نقش میبندد. استاد نوری ازدوران كودكی ونوجوانی به ادبیات علاقه داشت و برخی مواقع شعر میگفت وجشنهای مدرسه را اجرا میكرد، به همین دلیل او با پشتوانه تجربه و اطلاعاتی كه داشت حرفه گویندگی را انتخاب كرد و حالا او بیش از پنج دهه است كه با رادیو همكاری میكند و علاقهاش به ادبیات باعث شد تا برنامههایی از این جنس را همچنان برای رادیو اجرا كند. با اینكه چینهای پیشانیاش خبر از سالخوردگی او میدهد اما همچنان با عشق پشت میكروفن رادیو مینشیند و گویندگی میكند.