روایت 35 سال گزارشگری ناصر یوسفیان در رادیو و تلویزیون گزارشگر باید ارتباط انسانی عمیقی با مردم داشته باشد

به گزارش روابط عمومی معاونت صدا، یوسفیان بیش از سه دهه است كه صدای مردم و رویداد‌ها را به گوش مخاطبان رسانده است. او اعتقاد دارد گزارشگر تنها یك راوی نیست، بلكه ویترین سازمان و نماینده رسانه است؛ كسی كه باید هم دانش گسترده داشته باشد و هم ارتباطی صمیمانه و حرفه‌ای با مردم برقرار كند.
ناصر یوسفیان از گزارشگران باسابقه رادیو جوان در گفت‌و‌گو با «جوان» گفت: 35 سال است كه در رادیو و تلویزیون گزارشگری می‌كنم. او از همان ابتدا بر این نكته تأكید دارد كه گزارشگری، حرفه‌ای پیچیده و چندوجهی است؛ حرفه‌ای كه نیازمند دانش گسترده، ارتباط مؤثر با مردم و مسئولیت‌پذیری در قبال رسانه ملی است.
یوسفیان توضیح می‌دهد كه یك گزارشگر نمی‌تواند تنها به اطلاعات محدود بسنده كند. او باید در همه حوزه‌ها آگاهی نسبی داشته باشد تا بتواند در موقعیت‌های متنوع و غیرقابل پیش‌بینی، عملكردی دقیق و حرفه‌ای ارائه دهد: ما ممكن است در طول روز با سوژه‌های بسیار متفاوتی مواجه شویم. یك روز در نمایشگاه علمی حضور داشته باشیم و همان روز چند ساعت بعد در حاشیه یك راهپیمایی مردمی گزارش تهیه كنیم. اینجاست كه اطلاعات عمومی بالا و قدرت تجزیه و تحلیل سریع اهمیت پیدا می‌كند. گزارشگر باید بتواند همزمان موضوع را در ذهن خود دكوپاژ كند و مسیر روایت را شكل دهد.
او به سختی‌های پشت صحنه نیز اشاره می‌كند: بسیاری تصور می‌كنند گزارش سه دقیقه‌ای یك كار ساده است. در‌حالی‌كه گاهی هفت تا هشت ساعت برای همین سه دقیقه وقت می‌گذاریم. هماهنگی، جمع‌آوری اطلاعات، ضبط چندباره و تمرین‌های مداوم، بخشی از فرایندی است كه به یك گزارش كوتاه، اما استاندارد ختم می‌شود. كیفیت كار در گرو همین پشتكار و دقت است.
اما تنها توانایی فنی كافی نیست. یوسفیان اعتقاد دارد كه گزارشگر باید ارتباط انسانی عمیقی با مردم داشته باشد، گزارشگر تنها با متخصصان سر و كار ندارد؛ او در خیابان، در میدان، در اداره یا بازار با مردم عادی صحبت می‌كند. این ارتباط مستقیم با جامعه، انرژی مثبت و رفتار حرفه‌ای می‌طلبد. گزارشگر باید شنونده خوبی باشد، احترام بگذارد و در عین حال با كلام خود اعتماد مخاطب را جلب كند.
او بر مسئولیت اجتماعی گزارشگر نیز تأكید می‌كند: رفتار و كلام ما، آبروی سازمان است. كسی كه جلوی میكروفن رادیو یا دوربین تلویزیون قرار می‌گیرد، نماینده رسانه است. چند دقیقه‌ای كه مردم صدای ما را می‌شنوند یا تصویر ما را می‌بینند، همان ویترین كار سازمان است. بنابراین كوچك‌ترین بی‌دقتی، بی‌احترامی یا ضعف در بیان، می‌تواند تصویر رسانه را مخدوش كند.
یوسفیان باور دارد كه این حرفه تنها با توانایی‌های فنی به ثمر نمی‌رسد، بلكه شخصیت فردی و تعهد حرفه‌ای نقش اصلی را بازی می‌كنند، باید آدم این كار باشید. گزارشگری یك شغل ساده یا صرفاً یك مهارت نیست؛ تركیبی است از علاقه، پشتكار، صداقت و عشق به مردم. اگر این عناصر وجود نداشته باشد، حتی بهترین مهارت‌های فنی هم نمی‌تواند گزارشگر را موفق كند.
او در پایان با اشاره به تجربه‌هایش می‌گوید: 35 سال گزارشگری برای من نه فقط یك شغل كه یك مسیر زندگی بوده است. مسیری كه در آن هر روز چیز تازه‌ای یاد گرفته و هر بار در برابر مردم با مسئولیتی تازه ظاهر شده‌ام. باور دارم گزارشگر واقعی باید همیشه آماده باشد، چون هر لحظه می‌تواند آغاز یك روایت تازه باشد.