محمدعلی سیفی در گفت و گو با «روزنه»: آینده نگری برای ادامه حیات مردم در سال های آینده در مركز توجه است

محمدعلی سیفی (عضو هیئت علمی و مسئول طرح و برنامه موسسه جغرافیای سحاب، دبیر اجرائی پویش علمی، ملی و مردمی تجدید حیات جغرافیای ایران) درباره كاربرد جغرافیا با بیان اینكه جغرافیای انسانی را با دو شاخصه شهری، روستایی و عشایری مشخص می كنند، به برنامه «روزنه» رادیو گفت و گو اظهار داشت: در نظام شهری به دلیل سكونت عده زیادی از مردم در شهرها چهار شاخصه اصلی ملاك حركت است كه یكی آب، دیگری مسكن و سوم گرمایش برای حیات و چهارم هم حمل و نقل است.

او درباره پیامدهای شهرنشینی و نیازهای انسانی عنوان كرد: ساكنان شهرها نیازمند كار و اشتغال هستند و كارخانه ها و كارگاه ها به وجود آمدند. از دماوند تا قزوین میلیون ها نفر از انسان ها در مناطقی جمع شدند و به تناسب این جمعیت نیازمند ایجاد سدهای زیادی هستیم.

دبیر اجرائی پویش علمی، ملی و مردمی تجدید حیات جغرافیای ایران افزود: این جمعیت احتیاج به مسكن دارند و تراكم فروشی و مرتفع سازی رواج یافته و برج های بزرگ را در سراسر شهرهای به وجود آمدند و برای گرمایش و پخت و پز نیز به میلیون مترمكعب گاز احتیاج داریم.

او ادامه داد: برای كار نیز بناهای بزرگ كارخانه ها را احداث كردیم و آلودگی ها شدت یافتند. برای حمل و نقل نیز خودروها ساخته شدند و میلیون ها خودرو در خیابان ها در جریان آلودگی هوای تهران نقش دارند. پس از آن برای تغذیه این جمعیت به حجم زیادی غذا احتیاج داریم و ناچاریم رستوران، فست فود و سوپرماركت و بسیاری از حركت های دیگر را برای تغذیه این جماعت میلیونی به وجود بیاوریم.

سیفی با بحث درباره لزوم توجه به موضوع زلزله و آینده نگری تشریح كرد: بحث گسل و زلزله ها می تواند تشدیدكننده بحران و نگرانی ها باشد و به همین دلیل موضوع آینده نگری در مركز توجه است و باید به 100 سال دیگر نیز فكر كنیم. برجی كه 40 یا 50 طبقه می سازیم برای 10 روز نمی سازیم، چون ماندگاری ندارد و ممكن است 200 سال دیگر برج حضور داشته باشد و اینكه چطور مردم در آن زندگی كنند، اهمیت دارد.

سیفی درباره سامان ندادن موضوع ساخت 200 هزار مسكن جدید بدون برنامه خاص تشریح كرد: در بحث های مربوط به روستا و عشایر نیز ما صدمه و آسیب ایجاد كردیم و به دلیل همین چالش ها با شعار تجدید حیات جغرافیای ایران به همراه دانشگاه تهران در حال انجام كارهایی هستیم.