رئیس مجمع خیرین كشور در برنامه «سكه صبح» با اشاره به نقش فرهنگ نیكوكاری در جامعه ایرانی، تأكید كرد: كارهای خیریه در صورتی كه به فعالیتهای توسعهای و عمرانی گره بخورد، علاوه بر ایجاد رفاه و خدمات عمومی، محركی اثرگذار در اشتغال، كاهش آسیبهای اجتماعی و ارتقای كیفیت زندگی خواهد بود.
به گزارش روابط عمومی رادیو اقتصاد، حبیبالله بوربور در گفتوگو با برنامه «سكه صبح»، ریشههای انسانی و فطری كار خیر را مورد توجه قرار داد و گفت: خداوند در سرشت مخلوقات حس لذت از یاریرسانی را قرار داده است و انسان نیز بیش از سایر موجودات از این نعمت بهرهمند است.
وی افزود: حتی یك كمك ساده به سالمند، روشندل یا فرد نیازمند موجب رضایتمندی عمیق در فردِ كمككننده میشود؛ بنابراین كار خیر تنها نفع اجتماعی ندارد، بلكه سلامت روحی فرد را نیز تقویت میكند.
ایران؛ جامعهای با ظرفیت بالای مشاركت مردمی
رئیس مجمع خیرین كشور با اشاره به زمینههای فرهنگی، مذهبی و اجتماعی كار خیر در ایران گفت: جامعه ما جامعهای با روحیه ایثار و مشاركت است؛ چه در بحرانهایی مانند زلزله و سیل و چه در حمایت از نیازمندان، مردم ایران همیشه پیشگام بودهاند.
مدرسهسازی؛ نقطه آغاز یك جریان ملی نیكوكاری
بوربور با مرور تجربه شكلگیری جامعه خیرین مدرسهساز توضیح داد: در سال 76، با توجه به كمبود فضای آموزشی و استفاده چندنوبته از مدارس، تشكیل جامعه خیرین مدرسهساز با تأكید رهبر انقلاب در دستور كار قرار گرفت.
وی گفت: در هشت سال حضورم در سازمان نوسازی مدارس، 22 هزار و 800 مدرسه احداث شد كه حدود 25 درصد آن—یعنی بیش از 5 هزار مدرسه—به دست خیرین ساخته شد.
به گفته او، این مدل بعدها به عنوان الگوی موفق مشاركت اجتماعی در كشور تثبیت شد و هنوز هم مدرسهسازی یكی از نخستین نمادهای نیكوكاری در ایران به شمار میرود.
گسترش دامنه كار خیر از آموزش تا سلامت و عمران اجتماعی
رئیس مجمع خیرین كشور افزود: ساخت مسجد، مراكز درمانی، پروژههای حمایتی و طرحهای خدمات عمومی نیز در ادامه این مسیر قرار گرفت و امروز نزدیك به 50 مجمع و هشت دانشگاه در ساختار مجمع خیرین كشور فعال هستند.
او تاكید كرد: این همافزایی سبب شده نقش خیرین تنها به كمكهای نقدی محدود نشود بلكه به نوعی بازوی توسعه در بخشهای مختلف تبدیل شود.
نیكوكاری مولد؛ راه واقعی توانمندسازی جامعه
وی توضیح داد: در یك پروژه عمرانی، فعال شدن بیش از 500 شغل ممكن است؛ وقتی اشتغال ایجاد شد، مردم با دسترنج خود زندگیشان را اداره میكنند و نیاز به كمك مستقیم كمتر میشود.
به گفته او، این رویكرد علاوه بر تقویت استقلال اقتصادی خانوارها، موجب كاهش آسیبهای اجتماعی و افزایش آرامش در جامعه خواهد شد.