مستندی از كسایی مروزی در رادیو فرهنگ

مجدالدین ابوالحسن كسایی مروزی (زادهٔ 341 ه‍. ق در مرو)، شاعر ایرانی در نیمهٔ دوم سده چهارم هجری و (شاید) آغاز سده پنجم هجری و اهل مرو بوده است.
كسایی اواخر دورهٔ سامانیان و اوایل دوره غزنویان می‌زیسته‌ است.
نام كسایی در چهار مقاله نظامی عروضی به‌صورت ابوالحسن كسایی آمده‌است، و در دمیةالقصر باخرزی دو بیت از او به نام ابوالحسن مروزی نقل شده است.
دیوان كسایی كه تا قرن ششم موجود بوده، بعدها از میان رفته‌است. در بارهٔ شعر او، مؤلف كتاب النقض كه دیوانش را در دست داشته می‌گوید: «همهٔ دیوان او مدایح و مناقب حضرت مصطفی و آل اوست». عوفی هم می‌گوید: «اكثر اشعار او در زهد و وعظ است، و در مناقب اهل بیت نبوت». اشعار مذهبی او بیش از جنبهٔ شعری، از نظر تاریخ اجتماعی ایران و پیشینهٔ انتشار شیوه‌های گونه‌گون فكری در خراسان اهمیت دارد، اما جلوهٔ اصلی شاعری او كه در طول قرن‌ها مایهٔ اشتهار شاعر گردیده از آنجاست كه كسایی نقاش چیره‌دست طبیعت است و وصف‌های روشن و جاندار با تشبیهات ساده و لطیف و دلنشین او را در شعر كهن فارسی بلندآوازه ساخته‌است.
گفته می‌شود كه كسایی پیرو رودكی و پیشرو ناصرخسرو است.

برنامه «چراغداران» را به تهیه كنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی، ساعت 12:45روی موج‌اف ردیف106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید.